Komputery przed Windows: Co właściwie było przy użyciu MS-DOS?

Komputery osobiste nie zawsze uruchamiały system Windows. Zanim pojawił się system Windows, komputery PC zostały wyposażone w system operacyjny Microsoft MS-DOS.Oto, czego faktycznie używa środowisko wiersza polecenia.

Nie, system MS-DOS nie był podobny do używania terminala systemu Linux lub uruchamiania wiersza polecenia w oknie na Twoim graficznym pulpicie. Wiele rzeczy, które przyjmujemy za pewnik, nie było wtedy możliwe.

DOS PC Experience

DOS był systemem operacyjnym z wiersza poleceń bez okien graficznych. Uruchomiłeś komputer i zobaczyłeś komunikat DOS.Trzeba było znać polecenia do wpisania w tym monicie, aby uruchomić programy, uruchomić wbudowane narzędzia i faktycznie zrobić coś z komputerem.

Aby obejść system operacyjny, trzeba było znać kilka poleceń.Aby przełączać się pomiędzy różnymi napędami - na przykład, aby uzyskać dostęp do stacji dyskietek na dysku A: - wpisz w polu polecenia coś takiego jak A: i naciśnij klawisz Enter.

Aby zmienić katalog, użyj polecenia

CD .Aby wyświetlić pliki w bieżącym katalogu, należy użyć polecenia DIR .Aby uruchomić program, wpisz nazwę pliku wykonywalnego programu po wyświetleniu monitu.

Na przykład, jeśli podniosłeś nową dyskietkę z niesamowitym nowym programem, wepchnąłeś dyskietkę do stacji dyskietek - czekając, aż głośny napęd magnetyczny odczyta zawartość twojego dysku - a następnie uruchom komendy takie jakco następuje:

A:

DIR

USTAWIENIE lub INSTALACJA( w zależności od nazwy instalatora programu)

Następnie przejdziesz przez instalator i zainstalujesz program - po prostu wyodrębniając pliki - do folderu na małym dysku twardym. Często trzeba było wymieniać dyskietki, ponieważ większe programy nie mieściły się na jednej dyskietce, ale potem można uruchomić program bez użycia dyskietki.

Następnie uruchom polecenie C: , aby powrócić do dysku C, użyj polecenia CD , aby wprowadzić folder zawierający zainstalowany program, i uruchom program za pomocą polecenia takiego jak PROGNAME .Nazwa pliku programu również musiałaby być krótka - ograniczone nazwy plików MS-DOS do ośmiu znaków, po których następuje kropka i trzyliterowe rozszerzenie. Na przykład PROGNAME.EXE jest najdłuższą nazwą pliku, jaką mógłbyś mieć.

Niektóre programy próbowały uprościć rzeczy dla typowych użytkowników. Na przykład dysponował menedżerami plików, takimi jak Norton Commander, który zapewniał przeglądanie i zarządzanie plikami bez potrzeby używania poleceń.Jest to styl większości programów DOS, które można znaleźć - wszystko polega na porządkowaniu tekstu na ekranie.

No Multitasking

Zapomnij o wielozadaniowości;DOS zrobił jedną rzecz na raz. Kiedy otworzyłeś program, ten program zajął cały twój ekran. Chcesz użyć innego programu? Musisz zamknąć bieżący program i wpisać polecenie, aby otworzyć inny program.

Aby obejść to ograniczenie, DOS dostarczył funkcję "zakończ i pozostań rezydentem"( TSR).Program obsługujący tę funkcję może podłączyć się do skrótu klawiaturowego. Nacisnąłbyś odpowiedni skrót klawiaturowy, a bieżący program wyłączył się i pozostanie w pamięci. Inny program ładowałby się następnie z pamięci.

TSR nie jest tak naprawdę wielozadaniowością.Program nie działa w tle. Zamiast tego jest zamknięty i istnieje szybki sposób na ponowne jego uruchomienie. DOS może uruchamiać tylko jeden program na raz.

To znacznie różni się od współczesnych powłok, takich jak te w Linuksie, które pozwalają uruchamiać programy i usługi w tle, korzystać z wielu terminali w trybie tekstowym i wykonywać inne zaawansowane czynności. DOS nie był tak potężny.

Obsługa sprzętu i tryb rzeczywisty

DOS tak naprawdę nie obsługiwał urządzeń sprzętowych w taki sposób, w jaki systemy operacyjne obsługują dziś sprzęt. Programy wymagające bezpośredniego dostępu do sprzętu - na przykład gra DOS, która chciała użyć karty dźwiękowej do odtwarzania dźwięku - musiały bezpośrednio obsługiwać ten sprzęt. Jeśli tworzyłeś grę DOS lub podobną aplikację, musisz kodować obsługę wszystkich typów kart dźwiękowych, które mogą posiadać twoi użytkownicy. Na szczęście wiele kart dźwiękowych było kompatybilnych z Sound Blaster. Aby skonfigurować to ustawienie oddzielnie dla każdego używanego programu, należy użyć programu SETUP.

Ze względu na sposób działania DOS programy, które chciały uzyskać bezpośredni dostęp do pamięci i urządzeń peryferyjnych, musiały działać w trybie rzeczywistym lub w trybie prawdziwego adresu. W trybie rzeczywistym pojedynczy program mógł pisać do dowolnego adresu pamięci na sprzęcie komputerowym bez ochrony. To zadziałało, ponieważ mógłbyś uruchomić tylko jeden program na raz. W systemie Windows 3.0 wprowadzono tryb chroniony, który ograniczał działanie uruchomionych aplikacji.

Do dnia dzisiejszego nadal nie można uruchomić wielu gier DOS w wierszu polecenia w systemie Windows. Wiersz polecenia uruchamia aplikacje w trybie chronionym, ale te gry wymagają trybu rzeczywistego. Właśnie dlatego potrzebujesz DOSBoxa do uruchamiania wielu starych gier DOS.

Windows był po prostu kolejnym programem DOS

Oryginalne popularne wersje systemu Windows - uważają Windows 3.0 i Windows 3.1 - w rzeczywistości były programami działającymi pod MS-DOS.Aby uruchomić komputer, zobacz monit DOS, a następnie wpisz polecenie WIN, aby uruchomić program systemu Windows, który dostarczył pulpit w stylu systemu Windows 3, znany jako Menedżer programów. Oczywiście, możesz automatycznie uruchomić system Windows, dodając polecenie WIN do pliku AUTOEXEC.BAT, a system DOS automatycznie uruchomi komendę Windows po uruchomieniu.

Możesz wyjść z systemu Windows i wrócić do DOS, który był w tym czasie konieczny. Ludzie mieli aplikacje DOS i gry, które wymagały trybu rzeczywistego i nie mogły być uruchamiane z poziomu Windows.

Windows 95, 98, 98 SE i ME popchnęły DOS dalej w tle. Windows 95 zachowywał się jak system operacyjny, ale DOS zawsze czaił się w tle. Te wersje systemu Windows były nadal zbudowane w systemie DOS.Dopiero w Windows XP konsumenckie wersje systemu Windows ostatecznie pozostawiały DOSa i zostały przełączone na nowoczesne, 32-bitowe jądro Windows NT.

Pulpit systemu Windows jest obecnie uznawany przez wiele osób - nawet same firmy Microsoft - za relikty nieaktualne w erze uproszczonych interfejsów mobilnych i ekranów dotykowych. Ale był czas, gdy pulpit Windows był nowym, przyjaznym dla użytkownika interfejsem.

Image Credit: mrdorkesq na Flickr